Gasten.

Gasten, je hebt ze in verschillende soorten en maten. Gasten die met een vrolijke blik aan hun dagje uit beginnen, die overal de tijd voor nemen, genieten en er een leuke dag van willen maken. We hebben ook gasten...?

Een groep solex rijders komen terug van hun ritje. Daarna krijgen ze een drankje of kop koffie. Aangezien het terras vol zit en ik alleen ben duurt het even. Niet even in de vorm van een uur, maar zeg maar een kwartiertje. Nog voordat ik iets kan zeggen maakt een heer in het gezelschap op een duidelijke toon mij duidelijk dat ze zitten te wachten op hun kop koffie die ze beloofd is na hun solex rit. Ik glimlach vriendelijk, daarom ben ik hier ook om op te nemen wat u wenst te drinken. De heer begrijpt dit blijkbaar niet en antwoord licht kriegelig terug: 'Hoezo? hebben jullie zoveel soorten koffie dan?!' Ik glimlach nog vriendelijker en begin op te noemen wat we hebben. Koffie, cappuccino, espresso, café latté, café macchiato.......... De man valt mij in de rede, hij snapt me.
De koffie is nog niet op of ik word geroepen 'wij hebben nog recht op een drankje!'
Achteraf blijkt dat het gezelschap haast hadden, ze wilden nog de stad in. Heerlijk een dagje relaxed uit, blijkbaar.

Gelukkig hebben we tegenhangers van dit soorten gasten. Vrolijke, blije mensen waarmee je een grap kan maken.

Wij hebben sinds een aantal maanden Quicky's op de tafels. Dat is een systeem waarmee je een signaal stuurt naar de serveerster. A is voor bestellen, B is voor betalen, C voor vragen en D voor ons om de melding uit het systeem te halen. Er gaat geen dag voorbij zonder opmerkingen over dit systeem. Vol trots leggen wij het dan uit. Iedereen vind het een vondst en prachtig.
Natuurlijk nodigt het systeem uit tot wild drukken. Niet wild plassen, wild drukken. Onze horloge waar de meldingen via een tril binnen komen slaat dan op hol, ook je arm vliegt alle kanten op. Ik maak er altijd een grap van. Quasi boos loop ik er dan heen. 'Wie heeft er gedrukt..!' Vaak zie je direct wie de schuldige wild drukker is. Dat geeft een hoop lol bij de rest van het gezelschap. Ik lach dan altijd even naar de rest om aan te geven, we gaan even lol maken. De wild drukker wordt natuurlijk gestraft, diegene mag afwassen aan het einde van de avond.
Het is zoals bij Youp van't Hek, er is altijd iemand het bokje!

Een dagje horeca is nooit hetzelfde. Maar wel altijd met veel lol.

Poly-ammehoela.

Je wordt er tegenwoordig mee om de oren gesmeten. In plaat van massaal te gaan scheiden hebben we een nieuwe oplossing: Poly-ammehoela (Polyamorie). Jij neukt mijn vrouw, ik neuk jouw man en 's avonds zitten we gezellig samen aan de wijn! Nou, klinkt fantastisch toch?

Man S flirt met vrouw A. Vrouw A is vriendin van Vrouw D (wel erbij blijven nu, dit gaat ingewikkeld worden!) Vrouw D neukt de buurman en de buurman neukt dan weer Vrouw A. Man S doet het dan weer met de buurvrouw van vrouw D. Dé wettelijke man van vrouw D doet het dan weer met vrouw A en op de buurt barbecue kan dat nog weleens wisselen. De volgende ochtend weet je pas met wie je het gedaan hebt en dat het eigenlijk de partner was van buurvrouw G en die hadden dan nét weer géén open huwelijk! Oei...

Lastig, ingewikkeld en wat een toestand! Ik kan me zo voorstellen dat Vrouw A, D en dus nu ook vrouw G samen aan de koffie zitten maandag ochtend, vrolijk babbelend over de prestaties van wellicht.. jouw man! "Doet hij dat bij jou nou ook...?"

Bij thuiskomst van de man krijgt hij vermoed ik de wind van voren omdat hij zijn lover wel anaal neemt maar zijn eigen vrouw niet. Nou, dan wordt het dus alsnog een scheiding? Begin van een burger oorlog en wie moet er dan aan te pas komen? Juist, de rijdende rechter. Voor je het weet zit je met je kop op tv te vertellen dat je vrouw het juist een goed plan vond dat Poly-ammehoela maar dat ze nu stinkend jaloers is en wil scheiden.

Laten we dus gewoon bij het oude blijven please? Gewoon gezond vreemdgaan! Niks aan het handje. Wat niet weet wat niet deert.
Mocht u nu echt van de oude stempel zijn dan kunt u altijd nog trouw blijven. Dat is sex met dezelfde man maar verlangen naar een ander.

Onvrouwelijk!

De halve regering, de bijna regering, de we doen het niet meer regering, de hij deed het regering... Ik ga daar niet over schrijven. Ik geef toe, de verleiding is groot. De snik van Geertje was genoeg, geen grappen daarover dat was ware emotie.

Ik heb een ander belangrijk onderwerp. Het moet mij van het hart, ik zwoeg er al een lange tijd mee en elke keer weer is het een stalen vuist die met een stomp rondom mijn hart sluit. Tranen springen in mijn ogen als ik het zie, het leed is niet terug te draaien.

Vrouwen in fleece vesten.



Vrouwen in vormloze fleece vesten, bij voorkeur dragen ze het in een raar fel kleurtje blauw, rood of nog erger ranzig wit. Dat is inderdaad het nieuwe wit, ongewassen. Ik snap lieve dames de praktische kant van dit omhulsel. Wijd, warm en verhullend. De vet kwabjes over de broek zijn onvindbaar, maar geloof me.. de erectie bij de tegenpartij ook! Je gaat eruit zien als een duffe huismuts die niet in de spiegel kijkt voordat ze haar kroost op gaat halen. Ik weet wel, zoveel leuks prinsenspul is er niet te vinden op het schoolplein, dus waarvoor zou je? Zoals wij thuis zeggen 'ie wet ut nie' Zoals wij vroeger opgegroeid zijn met de schone onderbroek (want stel je voor dat je in het ziekenhuis beland) zo zou ik ook iedere vrouw willen opvoeden met 'geen fleece vest' onder het mom van '..ie weet nooit waj tegen kump..'

Ik hoorde laatst uit zéér betrouwbare mannelijke bron 'wij mannen houden niet van wijde dingen' zo'n fleece vest is dus zo'n wijd ding dames. Uit met die dingen dus, ze zijn altijd handig als poets lap, honden deken of misschien branden ze wel heel goed. Ik roep op tot rituele verbranding, bij deze!!

Protest acties graag in drievoud naar onderstaand adres. Hate mail kunt u sturen naar antifleecevest@nietmail.nl

Boem! Reality check! Kanker!

Mijn karretje voort duwend en mijn boodschappenlijstje in mijn hoofd. Een spontaan plan om eens appeltaart te bakken. Met het pak in mijn handen al lezend staat ze opeens voor me. Sjaal om haar hoofd, opgeblazen gezicht en alle kleur in haar gezicht is weg, ondanks de zomer. De moeder van.. Haar jongste dochter heeft dezelfde leeftijd als mijn oudste. Weleens gepraat, een keer een doos kleren gekregen en beide kinderen hebben weleens gespeeld.

Boem! Reality check! Kanker!

We zeggen elkaar vriendelijk gedag en draaien ieder een ander gangpad in. Had ik moeten vragen..? Zit ze vast op te wachten, waarschijnlijk elke dag weer moeten vertellen hoe de kanker haar lichaam opvreet. Hoe ze vecht maar dat haar lichaam langzaam inlevert.
Dat arme meiske, net zo oud als mijn kind. Wat een hel om je moeder zo te zien. De angst, de werkelijkheid en onwetendheid. En wat als.. Wat dan..?

We roepen het allemaal, pluk de dag! Leef je leven en leef het alsof het je laatste dag is. Maar doen we dit werkelijk ook? Leef ik het leven wat ik graag zou willen. Heb ik nog dromen die ik uit wil voeren of zijn alle dromen verdampt.

Ik zou willen reizen. Zoveel plekken en landen die ik zou willen zien. Ik zou willen emigreren en iets beginnen waarmee ik mijzelf zou kunnen onderhouden. Ik zou avonturen willen maken en fouten, zodat ik leer. Maar ja, een gezin gaat daar niet zo makkelijk in mee, bovendien.. lief heeft vliegangst.

Ik zou een boek willen schrijven over de afgelopen jaren. Mijn verhaal de wereld in willen gooien. Maar ja, ik heb angst voor de gevolgen. Wat haal ik allemaal overhoop en hoe reageert de hoofdpersoon?

Maar ja stel.. Stel die vrachtwagen komt morgen en rijd mij overhoop. Stel die kanker klopt aan mijn deur en ramt mij onderuit. Dan heb ik misschien niet mijn dromen geleefd maar wel ge-leefd. Ik heb gevochten, ben gevallen, heb gesprongen en pleisters geplakt. Ik heb gedanst, ben dronken geweest en geleerd dat de kater de volgende dag ook weer over gaat. Ik heb lief gehad en gehaat. Ik heb gehuild, geschreeuwd en gezongen. Ik heb omarmd, gezoend en gebaard.

Ik hoop dat alle meisjes van negen morgenvroeg weer wakker worden met een moeder. Misschien niet gezond, maar wel in leven..

Toen kreperen kamperen werd.

Mijn vorige blog had ik luchtig geschreven, maar ik geef toe mijn gevoelens over kamperen waren verre van positief. Wat kon mij gebeuren in 2 dagen en 1 nacht? Bovendien, er was een kind wat zich erop verheugde! De belangrijkste reden was natuurlijk mijn vriendin. Zonder haar nuchterheid en positiviteit red ik het nog geen dag.

Het was goed weer, wat natuurlijk al 75% scheelt. Maar dan nog, het gezelschap is zeker ook bepalend, het gedrag van je kind (het makkelijkste kind van vier!) en natuurlijk de slaapcomfort.

Het gezelschap was een feestje. Vrouwen, meisjes variërend van 6 tot 42. 7 stuks totaal en op de eerste dag zelfs 9 stuks en een jongetje (arm ding!) Van puberteit tot dertigers crisis, allemaal haar eigen ding. Drie moeders die allemaal moederde over het kroost. Helaas ging onze kokkin mijn eerste dag weg, die vrouw kon koken!! Zalig..

En dus bleven mijn vriendin I en ik over. Zonder op te scheppen, we zijn een prachtig stel. We vullen elkaar aan. Waarin zij sterk is, ben ik zwak en andersom. Als het een vent was dan had ik haar veroverd.
Wat hadden we een lol met alle meiden, zo gezellig. Nagels lakken, touwtjes knopen, make-uppen en natuurlijk veel zwemmen in het meertje voor onze tentdeur, paardrijden naast onze tentdeur en s'avonds de zwarte voeten wassen in het keurig nette toilet en douche gebouw.

Géén gehobbel met wc-rollen of andere ongemakken. Sja, hier ging mijn mening over kamperen. Sterker nog, ik ben manlief aan het overhalen om volgend jaar ook te gaan kamperen!

Maar dan natuurlijk met vriendin I en zonder mannen!

Kreperen.

Kreperen, in de volksmond ook wel kamperen genoemd. Ik heb een grondige hekel eraan. Die hekel komt niet uit de lucht vallen, ik kan hem heel redelijk onderbouwen. Om het nu voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen, mijn blog.

1986, mijn vader is in januari dat jaar overleden. In de lente of zomer (als je kind bent is mooi weer hetzelfde als dé zomer.) gingen wij als gezin gezellig kreperen. Mocht u ooit uw partner verliezen en dit willen vieren met een gezellige krepeer vakantie dan kan ik u aanraden dit vooral uit uw hoofd te laten. Een camping staat namelijk vol met gezinnen. Gezellige, gelukkige gezinnen! Vader, moeder 2 komma 3 kinderen, Dribbel de golden retriever en alles is happy. Zo verging het ons ook. Mijn moeder werd na welgeteld 1 dag zwaar depressief en wij als kinderen wilden het liefste wegkruipen in het bos. Mijn hekel voor kreperen is hier begonnen.

Enige jaren later zouden wij ook weer gezellig gaan kreperen in Zuid Frankrijk. Het vader probleem was inmiddels opgelost met 'de vriend van mama'. Er kon niets meer mis gaan. FOUT! Negen jaar oud was ik en niemand had mij voorbereid op 'gaten in de grond' die dienst deden als wc. Na het zien van het gore gat waar alle luchten van voorganger 1, 2 en 3 nog rond walmden heb ik het anderhalve dag opgehouden. Daarna moest ik wel. Ik pieste over mijn broek heen.. Nadat alle broeken die mijn moeder had meegenomen onder gepiest waren werd ik gehezen in een broek van mijn zus (vier jaar ouder!!) Een ander probleem wat tijdens het piesen aan de orde kwam was het gebrek aan wc-papier. Standaard vergat ik mijn rol. Ik beloofde mijzelf nooit, maar dan ook nooit meer te gaan kreperen in zuid-holy-shit-frankrijk.

Het idee dat ik s'ochtends vroeg mijn lieve teentjes buiten de tentdeur zet en ze nat worden en vies staat mij niet aan. Het idee dat ik rond moet hobbelen met een wc rol die ik standaard vergeet, staat mij niet aan. Jahaa.. tegenwoordig hangt er wc papier, maar wie garandeerd mij dat? Heeft u dat thuis nooit? 'hang een nieuwe rol er neer asstie op is!!'
Het idee dat alle buren mij s'ochtends zien met coupe windhoos en make-up 'het was een zware nacht', staat mij niet aan.
Slapen in zo'n kleffe tent waarin je elkaars adem in ademt.. staat mij niet aan.

Ik wil een douche, fatsoenlijke wc, vaatwasser, prive ruimte om te slapen met een deur en ruimte.

Aanstaande vrijdag ga ik kreperen. Mijn vriendin krepeert op een camping en het leek haar een 'geweldig idee' als ik ook zou komen.

Geweldig.........

You've been very very naughty!

Ik hoor iedereen over het ge-emmer van het kabinet. Informateurs die passeren, koninginnen die zich ermee bemoeien, lijsttrekkers die het niet meer trekken en mannen die hun haar blijven blonderen. We leven in een democratisch land, zo wordt dit gepresenteerd tenminste en nadat wij gekozen hebben gaat het hele zooitje rondom de tafel zitten en praten, praten, praten en jawel na het warm en koud buffet nogmaals praten.

Nu heb ik ruime ervaring in kleuterklassen. Drie kinderen hebben erin gezeten en de jongste gaat over twee weken naar groep 2. Eigenlijk is het vergelijkbaar. Ik wil die schaar, ik wil dat rode papier, als jij mij die schaar geeft, krijg jij het rode papier. Als de schaar eenmaal door gegeven is verdwijnt het rode papier in het knuistje van een gemeen lachend kleutertje. De andere kleuter wordt woest en wie lost dit op? Juist! De juf..

Vandaar volgend voorstel. Kennen wij allemaal Jo nog? The nanny? Zegt dat misschien meer? Of wacht een foto zal het em doen.


Ik stel dus voor dat we Jo in zetten. Laat haar maar eens erdoor heen rauzen tussen al die kleuters. Ik vermoed dat ze niet terug deinst voor al die alfa mannetjes. Sterker nog, ik verwacht binnen no time Femke Halsema aan het roer. Ik zie haar staan tussen de mannen, 'you've been very very naughty!!' En dan natuurlijk 5 minuten in het straf hoekje. Dat zal ze leren!

Niks geen gezeur, gedram en gedrein! Gedraag je en anders vertrek je maar. Hop, een regering samenstellen, hop aan de bak! Wat zegt u meneer Wilders? Voddentax? Ziet u uw vliegtuigje op het 'good behavior board'? Daar gaat ie naar beneden 1 trapje. En als u zich weer gedraagt dán mag hij misschien weer naar boven!

Wie belt jo-jo even?

Life is a highway

Terwijl de oude vrouw, omringd door haar kinderen, kleinkinderen en andere geliefden haar laatste adem uitblies, dacht ze....

"Gelukkig, de was ligt in de kast"

Dacht ze dat echt? Welnee, natuurlijk niet. Ze dacht aan de vele mooie momenten in haar leven. Dat ze echte liefde had gekend, dat ze gedanst had totdat haar benen zeer deden, dat ze gezongen had ondanks dat ze zo vals als een kraai klonk! Dat ze had geleefd op de manier waarvan zij overtuigd was dat het haar geluk zou brengen, ondanks vele negatieve geluiden om haar heen. Ze had keuzes gemaakt, risico's genomen en gedoken in diep water waarvan je de bodem niet zag. Ze was knetter hard op haar bek gevallen maar had ook gewonnen.

En natuurlijk dacht ze voordat ze definitief haar ogen sloot: gelukkig heb ik vanochtend een schone onderbroek aangetrokken! Je moet er namelijk niet aan denken dat je dood gevonden wordt met een buikgriep in je onderbroek..

A new blog..!

Nee, dit is zeker niet de eerste keer dat we een blog beginnen. Al vele geschreven en al vele websites gehad. Toch blijft het leuk om te schrijven. Heb ik dan zo'n interessant leven? Ik heb vier kinderen, need I say more?

We naderen de vakantie. Het spul (varieërend tussen 8 en 4) sleept zich door de dagen. Dochter van 6 moet drie keer in de week naar zwemles, 7.20 uur, zoon van 7 moet drie keer in de week s'avonds 17.00 uur. Wat een tijden! Natuurlijk hebben we nog de na-schoolse activiteiten, zwemmen, spelen, spelen, zwemmen.. en dan natuurlijk nog de plotselinge hittegolf. Waren we net met z'n allen over de sneeuwgolf heen, krijgen we nu hitte. Schijnt bij de zomer te horen.

6 vrije weken in het vooruitzicht... ZES! In boedha's naam, wie heeft dit ooit bedacht. Is dit een nationale straf voor moeders? Zijn we blij als ze vier zijn en we ze een schop kunnen geven richting school, bedenken ze vakanties! Alsof ze niet al genoeg vrije tijd hebben om hun moeder te treiteren. Welnee, zes weken lang terroriseren in je eigen huis. Bomaanslagen plannen op je kleine zusje, martelingen uitvoeren op je broer en ga zo maar door. Ow, joepie.. zes weken vakantie. Ik verheug me er zó op...