Afscheid

Ik weet dat jij over een aantal uur je laatste adem gaat uitblazen.
Ik weet dat jij straks niet meer onder ons bent.
Je zal gaan ontdekken wat er nu is na de dood.
Ik vraag me af, weet jij het ook? Weet jij dat je straks er niet meer bent?
Niet meer achter je laptop kan zitten om jouw honderd ideeën uit te werken.
Niet meer naar vrouwen kan kijken en ze bewonderen van een afstand.
Niet meer jouw eeuwige enthousiasme door de wereld kan slingeren.
Het ergste vind ik dat je niet meer kan zorgen voor drie stiefjes
en er nooit meer een kans is om jouw jongens te zien.
Ik hoop dat ze even hun papa mochten zien en hem een kus gegeven hebben.

Dag gekke stuiterbal met al je emoties. Dag irritante mafkees.
Dag man vol emoties. Dag lief vriendje wat je ooit was.
 Er waren geen fouten, dat weet je toch..
Het was de klik die ontbrak maar de klik die vriendschap heette was er.
Dag haat-liefde verhouding. Got wat konden we fijn schelden tegen elkaar (klootzak)
Dag achterlijke randdebiel met al je vragen waar geen antwoord op is.
Ga je het nou echt loslaten?
Ik hoop dat er rust is voor je. Dat je accepteert dat het eindigt.
Je was onoverwinnelijk doordat je kanker had overwonnen.
Je wou voor het eerst leven na alle pijn binnen in je.

Je moet gaan, laat los en ga verder..

Home alone

Het is stil. Doodstil. Met mijn kat op schoot zit ik achter mijn laptop. Ik word niet gestoord, zowel letterlijk als figuurlijk. Het is gewoon stil.
Vannacht was het ook stil. Geen zacht gesnurk, geen dochter die naar de wc moest. Gewoon stil. Ik werd wakker van mijn eigen interne wekker en toen was het weer.. stil.

De kinderen zijn kamperen met mijn ex. Dat is eigenlijk best wel bijzonder. Vijf jaar was (is!) hij hun 'bijna echte papa'  geweest. Godzijdank, hun echte vader was wegens omstandigheden afwezig. Nadat we uit elkaar gingen was het even zoeken naar een werkende constructie. Geen idee of we het al gevonden hebben, maar hoera, hij is met ze een weekje weg. De kinderen genieten volop en ik hoop hij ook.

Dus stil in Villa Kakelbont. Dat is vreemd. Natuurlijk kennen we de schoolweken waarin het overdag ook stil is, maar dat is kort en dan stormt het viertal weer luidruchtig binnen. Rust voor mij nu dus. Even de draai zoeken en de innerlijke rust. Geen idee waar het ligt.

Ik geniet er stiekem van en hoop ook dat de week snel voorbij is.

Ik heb wel een doel, een target gesteld voor mijzelf. Ik wil eindelijk nu de gang afschilderen. Alles staat nog in de grondverf omdat er toen wat kinken in de kabels kwamen. Dus dat wil ik eindelijk afmaken. Dan kan zodra ' Thomas' weer terug is van vakantie misschien het vloertje er eindelijk in. Dan is het KLAAR allemaal in huis. Zou ik wel fijn vinden nu eindelijk.

Nu is het nog te warm, dus eerst maar even lekker mijn eigen ding doen en wennen aan de stilte ;-)