Home alone

Het is stil. Doodstil. Met mijn kat op schoot zit ik achter mijn laptop. Ik word niet gestoord, zowel letterlijk als figuurlijk. Het is gewoon stil.
Vannacht was het ook stil. Geen zacht gesnurk, geen dochter die naar de wc moest. Gewoon stil. Ik werd wakker van mijn eigen interne wekker en toen was het weer.. stil.

De kinderen zijn kamperen met mijn ex. Dat is eigenlijk best wel bijzonder. Vijf jaar was (is!) hij hun 'bijna echte papa'  geweest. Godzijdank, hun echte vader was wegens omstandigheden afwezig. Nadat we uit elkaar gingen was het even zoeken naar een werkende constructie. Geen idee of we het al gevonden hebben, maar hoera, hij is met ze een weekje weg. De kinderen genieten volop en ik hoop hij ook.

Dus stil in Villa Kakelbont. Dat is vreemd. Natuurlijk kennen we de schoolweken waarin het overdag ook stil is, maar dat is kort en dan stormt het viertal weer luidruchtig binnen. Rust voor mij nu dus. Even de draai zoeken en de innerlijke rust. Geen idee waar het ligt.

Ik geniet er stiekem van en hoop ook dat de week snel voorbij is.

Ik heb wel een doel, een target gesteld voor mijzelf. Ik wil eindelijk nu de gang afschilderen. Alles staat nog in de grondverf omdat er toen wat kinken in de kabels kwamen. Dus dat wil ik eindelijk afmaken. Dan kan zodra ' Thomas' weer terug is van vakantie misschien het vloertje er eindelijk in. Dan is het KLAAR allemaal in huis. Zou ik wel fijn vinden nu eindelijk.

Nu is het nog te warm, dus eerst maar even lekker mijn eigen ding doen en wennen aan de stilte ;-)