Jeugdzorg positief!

Jeugdzorg. Veel positiefs hoor je er niet over. Ik zit sinds drie jaar met Jeugdzorg over de vloer. Niet vanwege problemen IN ons gezin, maar door problemen van buitenaf. Zij zijn een buffer als het ware om ervoor te zorgen dat wij als gezin zo 'normaal' mogelijk kunnen functioneren.

Anyway.. Ik ben positief over jeugdzorg. Ik begrijp goed dat als Jeugdzorg een kind bij je weg haalt dat je woest bent, in die zin heb ik nooit op die manier met ze te maken gehad, ook geen dreiging daarvan. Opzich had ik weinig te vrezen natuurlijk, dat besef ik mij wel.

Vandaag ging na drie jaar onze voogd weg. Ze ging werken bij een andere instelling. Jammer, want wij mochten haar graag. Onze voogd was (is!) een kanjer. Een vrouw die in het hele proces zo goed als mogelijk was gehandeld heeft. Eerlijk, oprecht en begrip voor ons. We hadden soms moeilijke issue's, soms stonden we lijnrecht tegen over elkaar maar altijd was er opening tot een gesprek. Er is niet achter onze ruggen gehandeld, er zijn geen beslissingen genomen die voor ons rauw op onze dak vielen.

Vandaag vertrok ze en namen we afscheid. De kinderen doken in haar armen. Zoonlief had een trillip en deze mama had tranen over haar wangen toen ze naar binnen liep. Ik zal haar missen want soms hadden we het wel heel erg gezellig. In ons geval ben ik blij dat Jeugdzorg bestaat. Per half jaar wordt er om een verlening gevraagd en met open armen ontvang ik weer de verlening. Gelukkig, onze buffer blijft. Alle boosheid van de andere kant wordt eerst gefilterd voordat het bij ons komt. Want zo is het eigenlijk.

Natuurlijk hoop ik dat Jeugdzorg ooit eens uit ons leven is, dat zou betekenen dat we vrij kunnen leven en niet meer zorgen hoeven te hebben of angsten. Maar voor nu ben ik blij met Jeugdzorg en een beetje verdrietig omdat onze Topper weg gaat.