Schrik!

De eerste  behandeling bij de fysio. "We gaan je onder stroom zetten", zei de fysio alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Mijn blik moest hij om lachen. Je krijgt sponsjes op je rug en daarop sluiten we het aan en krijg je stroom op je rug. "Aha.. en de sponsjes zijn om het beter te geleiden?" zei ik argwanend. Ik moest gelijk denken aan de film 'The Green Mile' Een gevangenen wordt op de elektrische stoel gezet en de spons op zijn hoofd doen ze expres te weinig water op. Gevolg is walgelijk.

Dus daar lag ik in enorm fijne positie, op mijn buik een rol onder mijn benen en mijn kont in de lucht. Het was niet echt prettig kan ik je vertellen. De stroom verplaatst zich en als hij via je ruggengraat omhoog gaat dan ontsnapt er wel een kreun van pijn.

De rest van de dag was er duidelijk iets anders. Soepeler in de rug. Dit had de fysio ook vermeld, alleen de dagen ernaar zou ik wel meer pijn kunnen voelen. Gisteravond dacht ik als ik me zo blijf voelen dan kan alle medicijn troep misschien wel weg! Misschien is de zenuw wel alleen al hierdoor op wonderlijke wijze uit zijn beklemmende positie bevrijd!!

Naief noemen ze dat ook wel. Toen ik vanochtend op zou moeten staan, jawel op-zou-moeten-staan, had ik het gevoel alsof er een vrachtwagen over mijn rug gedenderd had. Dat is dus geen wonderbaarlijke genezing...

To be continued..